مدل های نظری در جامعه شناسی امنیت

جامعه شناسي امنيت در مفهوم گسترده رشته اي از جامعه شناسي است كه روابط متقابل ميان امنيت و جامعه را مورد بررسي قرار مي دهد.

چگونه امنيت بر ارزش ها، آموزش و پرورش، ساخت طبقاتي، شيوه زندگي، تصميم گيري هاي سياسي موثر واقع مي شود؟

و به همين ترتيب چگونه جامعه موجب تأمین امنیت می شود؟

ابزارهای امنیت بخشی در جامعه کدامند؟

جامعه شناسي امنيت در اين مفهوم به عنوان يك حوزه مستقل و نوپا از بنيان نظري و تئوريك غني برخوردار نيست، گرچه کاربرد این واژه در نوشته های امروزی رو به فزونی نهاده است.

با این وصف به نظر می رسد درک روشن و دقیقی از این واژه وجود ندارد و نیازمند اهتمام صاحبنظران در عرصه جامعه شناسی است که به تحلیل و تبیین چارچوب نظری پیرامون امنیت بپردازند.

بنابراین مقاله حاضر به بحث در باره امنیت پرداخته و با استناد به الگوهای مادی در جامعه شناسی حوزه معنایی امنیت را در نگاه دو جامعه شناس امیل دورکیم و تالکوت پارسونز با توجه به اصول موضوعه نظریه آنان استخراج نموده است.

اما از آنجا كه، بحث مشخص و مدوني راجع به امنيت از سوي نظريه پردازان جامعه شناسي انجام نشده و جامعه شناسان بطور صريح و مستقيم از امنيت سخن به ميان  نياورده اند.

براي شكل دهي به اين رشته جديد و نوپا راهي جز استخراج، استنباط و استنتاج امنيت در چارچوب نظري جامعه شناسان باقي نمي ماند.

مقاله حاضر نیز بر این اساس پس از مروری بر اصول موضوعه نظریات دورکیم و پارسونز به استنباط امنیت از دیدگاه آنان پرداخته است و حوزه معنایی امنیت را از منظر آنان تعبیر و استخراج نموده است.

منبع: نویدنیا، منیژه (1384)، مدل های نظری در جامعه شناسی امنیت، تهران: مجموعه مقالات فراخوان سازمان تحقیقات و پژوهش های ناجا، سال دوم.