امنیت اجتماعی از جمله ابعادی است که در روند گسترش ابعاد امنیت ملی و ضرورت توجه به عرصه های گوناگون زندگی مطرح شد.
امنیت ملی که تحقق خویش را در بُعد نظامی میسر می دانست و با دسترسی به تجهیزات پیشرفته نظامی و افزایش نیروهای متخصص نظامی وعده امنیت را برای شهروندان مطرح می نمود.
به تدریج با گسترش سایر عرصه های زندگی مجبور به عقب نشینی شده و ابعاد دیگری چون سیاست، اقتصاد، زیست محیط و اجتماعی را به بُعد نظامی افزوده و تحقق امنیت را با توجه به تنوع ابعاد امنیت ملی مطرح می نماید.
مهاجرت های گسترده، جنگ های داخلی، تعارضات و درگیری های قومی، گسترش قاچاق و افزایش بی رویه معتادان، گرسنگی سیل عظیمی از جمعیت در کشورهای جهان، شیوع بیماری های چون ایدز و غیره، همه و همه دست به دست هم داد و توجه صاحبنظران امنیت ملی را معطوف به بستر اجتماع و گروه های اجتماعی نمود.
گروه هایی که بازیگران اصلی را در آغوش خویش پرورانده و در سطوح مختلف فروملی، ملی، منطقه ای و جهانی نقش آفرینی می کنند.
بنابراین، طرح مبسوط یک بحث نظری در باب امنیت اجتماعی و بررسی جایگاه آن در میان مطالعات امنیت ملی بسیار ضروری است.
در این راستا، مقاله حاضر به بررسی مولفه ها و شاخص هایی پرداخته است که امنیت اجتماعی را شالوده بندی می کنند.
بالطبع به دلیل پیوستگی و ارتباط مستقیم امنیت اجتماعی با هویت جامعه شاخص های امنیت نمی تواند چیزی جدا و مستقل از عناصری باشد که هویت جامعه را تشکیل می دهند.
منبع: نویدنیا، منیژه (1382)، شاخص های امنیت اجتماعی، تهران: گزارش پژوهشی؛ پژوهشکده مطالعات راهبردی.
