در سرآغاز هزاره سوم، تکاپوی تازه ای برای فهم نسبت اجتماع و امنیت آغاز شده است.
از گفتمان نوینی به نام امنیت اجتماعی سخن می رود که تار و پود زیست فردی و اجتماعی را در می نوررد و چشم انداز نو و جدیدی بر مجموعه نظم های متوالی وارد می کند.
با این وصف متون مدون در باب این مقوله وجود ندارد و موضوع در سطح تکاپوی نظری قرار دارد.
با عنایت به این موضوع،
هدف این نوشتار پردازش نظری مفهوم امنیت می باشد که به این منظور مقاله با بحثی پیرامون مشکلات ناشی از یافتن واژه ای که در برگیرنده تمام و کمال این مفهوم باشد، آغاز گردیده
و با بررسی آرای ویور ادامه یافته
و سپس با ملاحظه رویکرد سنتی و مدرن امنیت به ارائه چشم انداز نظری در خصوص امنیت اجتماعی مبادرت گردیده است.
خواننده گرامی را به خواندن این مقاله دعوت می کنم و در اینجا لازم می بینم نکاتی را در مورد ضرورت امنیت اجتماعی بیان کنم.
امنیت اجتماعی روایتی جامع لایه های گوناگون امنیت را در برمی گیرد که قابلیت حراست و پاسداری را در سطح کلان و میانه جامعه دارد. در سطح کلان بین گروه های مختلف اکثریت و اقلیت در قالب مشاغل، اصناف، گروه های قومی و جنسی، و در سطح میانه بین گروه های گوناگون خانوادگی، خویشاوندی، هنری، ورزشی.
امنیت اجتماعی همچنان که مرجع مشخص و ثابتی ندارد، از لحاظ سازوکار و شیوه برقراری امنیت نیز وابسته به ادوات و تجهیزات نظامی نیست و بر مناسبات و تعاملات چندسویه استوار است و این تفاوت باعث می شود که امنیت از وجه نظامی معطوف به وجه ارتباطی و گفتمانی باشد.
منبع: نویدنیا، منیژه (1382)، امنیت اجتماعی؛ روایتی جامع، تهران: گزارش پژوهشی؛ پژوهشکده مطالعات راهبردی.
